ಮಕ್ಕಳು ಬಿದ್ದಾಗ, ಜಾರಿದಾಗ ತಂದೆ ತಾಯಿಯಾದ ನಿಮಗೆ ಆಟೋಮ್ಯಾಟಿಕ್ ಆಗಿಯೇ ರಿಯಾಕ್ಷನ್ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಬಿದ್ದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಥೂ ಥೂ ಎನಿಸಿ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೀರಿ. ಮಕ್ಕಳು ಬಿದ್ದಾಗ ಅಸಲಿಗೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು?
ಪೋಷಕರು ಮಾಡೋದು: ತಕ್ಷಣ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳೋದು, ಏನಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಎನ್ನೋದು ಮಾಡ್ತೀರಿ.
ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಕಲೀತಾರೆ?: ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೋವು ಅನುಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಮಾತಿಗೆ ಒಪ್ಪಿ ನೋವನ್ನು, ತಮ್ಮ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಇಗ್ನೋರ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಏನೇ ಆದರೂ ಏನಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಅಂತಾರೆ, ದೊಡ್ಡ ನೋವನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳೋ ಶಕ್ತಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ತಾರೆ.
ಪೋಷಕರು ಮಾಡೋದು: ಥೂ ಥೂ ಮಾಡು, ಎಲ್ಲಾ ಈ ಕಲ್ಲಿಂದೇ ತಪ್ಪು ಎನ್ನೋದು
ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಕಲೀತಾರೆ?: ನಮಗೆ ನೋವಾದಾಗ ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ದೂಷಿಸಬೇಕು, ಆಗ ನಮಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಈ ಭಾವನೆ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವರಾದ ಮೇಲೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ದೂಷಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅವರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಪೋಷಕರು ಮಾಡೋದು: ಬಿದ್ದ ತಕ್ಷಣ ಗಮನ ಬೇರೆಡೆ ಸೆಳೆಯೋದು
ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಕಲೀತಾರೆ?: ಅವರಿಗೆ ಏನು ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ? ನೋವು, ಭಯ, ದುಃಖ ಯಾವುದನ್ನೂ ಅವರು ಅನುಭವಿಸೋದಿಲ್ಲ. ನೋವಿನಿಂದ ಹೊರಬರೋಕೆ ಡಿಸ್ಟ್ರಾಕ್ಷನ್ ಬೇಕು ಎಂದು ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ.
ಪೋಷಕರು ಮಾಡೋದು: ಅಳಬಾರದು ಎಂದು ಗದರೋದು
ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಕಲೀತಾರೆ?: ಅಳುವುದು ವೀಕ್, ಅಳುವವರು ವೀಕ್, ಕಣ್ಣೀರು ಬಾರದವನು ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್. ಅಪ್ಪ ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್, ಅಮ್ಮ ವೀಕ್ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಅವರಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಕಣ್ಣೀರು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕ್ರಿಯೆ ಎಂದು ಅವರು ಒಪ್ಪೋದಿಲ್ಲ.
ಪೋಷಕರು ಮಾಡೋದು: ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾನಿಯಾಗುವ ವಸ್ತು ಜತೆಯೂ ಆಡೋಕೆ ಬಿಡೋದು ಇರೋದು
ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಕಲೀತಾರೆ? : ಜೀವನ ಸದಾ ಇಷ್ಟೇ ಸರಾಗವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ನನಗೆ ಏನೂ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ತಾರೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ರದ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯೋದಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ಬಿದ್ದಾಗ, ನೋವಾದಾಗ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಕುಗ್ಗುತ್ತಾರೆ.