ಹೊಸದಿಗಂತ ಡಿಜಿಟಲ್ ಡೆಸ್ಕ್:
2025ನೇ ಸಾಲಿನ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಆರ್ಥಿಕ ವಿಜ್ಞಾನಗಳ ನೊಬೆಲ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯು ಮೂವರು ಮಹಾನ್ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರ ಪಾಲಾಗಿದೆ. ನಾವೀನ್ಯತೆ (Innovation) ಮತ್ತು ‘ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ವಿನಾಶ’ (Creative Destruction) ಎಂಬ ಮಹತ್ವದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ಕುರಿತು ಸಮಗ್ರ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ನಡೆಸಿದ ಜೋಯೆಲ್ ಮೊಕೀರ್, ಫಿಲಿಪ್ ಅಘಿಯಾನ್, ಮತ್ತು ಪೀಟರ್ ಹೊವಿಟ್ ಅವರಿಗೆ ಈ ಗೌರವ ಲಭಿಸಿದೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಮತ್ತು ಜೀವನಮಟ್ಟದ ಸುಧಾರಣೆಗೆ ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಹೇಗೆ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತವೆ.
‘ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ವಿನಾಶ’ ಎಂದರೇನು?:
‘ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ವಿನಾಶ’ ಎಂಬುದು, ಆರ್ಥಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಮತ್ತು ದಕ್ಷತೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು, ಉದ್ಯಮಗಳು ಮತ್ತು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳು ನಾಶವಾಗಿ, ಅವುಗಳ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊಸ ಮತ್ತು ಉನ್ನತವಾದವುಗಳು ಜನ್ಮತಾಳುವ ನಿರಂತರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಸುಮಾರು ಒಂದು ಶತಮಾನದ ಹಿಂದೆ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಜೋಸೆಫ್ ಶುಂಪೀಟರ್ ಅವರು ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಮೊದಲು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದರು. ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳು ಅಥವಾ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾನಪಲ್ಲಟಗೊಳಿಸಿ, ಹೊಸದೊಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತವೆ.
ಶಿವತಾಂಡವ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಬೆಸುಗೆ:
ಈ ‘ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ವಿನಾಶ’ದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯು ಭಾರತೀಯ ಪುರಾಣಗಳ ಶಿವನ ರುದ್ರ ತಾಂಡವದೊಂದಿಗೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಶಿವನ ತ್ರಿಮೂರ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ವಿನಾಶಕನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆತನ ತಾಂಡವ ನೃತ್ಯವು ಹಳೆಯದನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಾಶಗೊಳಿಸುವ ಮೂಲಕವೇ ಹೊಸ ಸೃಷ್ಟಿ ಅಥವಾ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೆರೆಯುತ್ತದೆ.
ಇದೇ ತತ್ತ್ವವು ಆರ್ಥಿಕತೆಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ಉದ್ಯಮ (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕೃತಕ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆ – AI) ಬಂದಾಗ, ಅದು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಅಥವಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡಬಹುದು, ನೋವುಂಟುಮಾಡಬಹುದು, ವಿಷದಂತೆ ಕಾಣಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಈ ಬದಲಾವಣೆಯೇ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುವ ಮತ್ತು ಪ್ರಗತಿಯತ್ತ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ.
ನೊಬೆಲ್ ವಿಜೇತರಾದ ಮೊಕೀರ್, ಅಘಿಯಾನ್ ಮತ್ತು ಹೊವಿಟ್ ಅವರ ಸಂಶೋಧನೆಯು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ರಾಂತಿ, ಯುದ್ಧಾನಂತರದ ಅಮೆರಿಕದ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹಾಗೂ 1991ರ ಭಾರತದ ಆರ್ಥಿಕ ಉದಾರೀಕರಣದಂತಹ ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆಗಳಿಂದ ಪಾಠಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ನವೀನ ನೀತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಮರ್ಥ ಆಡಳಿತದ ಮೂಲಕ ‘ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ವಿನಾಶ’ವನ್ನು ಸಮತೋಲಿತವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಯಶಸ್ವಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಅವರು ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ನವೀನ ಆರ್ಥಿಕತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಚೀನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ತತ್ತ್ವಗಳ ನಡುವಿನ ಈ ಅಪೂರ್ವ ಸಾಮ್ಯತೆ, ಜಗತ್ತು ನಿರಂತರ ಬದಲಾವಣೆಯ ಚಕ್ರದಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಅರಿತು, ಅದನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸುವುದೇ ಆಧುನಿಕ ನಾಗರಿಕತೆಯ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಮೂಲ ಮಂತ್ರವಾಗಿದೆ.
