ನೋಡಿ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡ್ತೀವಿ. ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೀವಿ ಅಂತಾ ಅಂದ್ರೆ ಅದು ನಷ್ಟ ಅಲ್ಲ. ತಪ್ಪು ಮಾಡೋದು ಸಹಜ, ಆದರೆ “ಹೌದು, ನಾನೊಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದೆ” ಅಂತ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳೋದು ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಮಾಡೋಕೆ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಧೈರ್ಯ ಇರಬೇಕು.
ನೀವು ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ, ಅಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮಿಂದ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಶುರುವಾಗತ್ತೆ. ಇಷ್ಟು ಸಿಂಪಲ್. ಆ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನೀವು ಇಂಪ್ರೂವ್ ಆಗ್ತಿರ , ಬೆಳಿತೀರಾ. ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರ್ಲಿ, ಕೆಲಸದ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ಇರ್ಲಿ, ಅಥವಾ ಸ್ನೇಹಿತರು, ಸಮಾಜದೊಳಗೇ ಇರ್ಲಿ – ಎಲ್ಲೂ ಸಹ ನಿಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆಯ ಮನಸ್ಸು, ನೈತಿಕತೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮೂಡಿಬರೋದು ಈ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯಿಂದ.
ಎಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ, ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡವನೇ ಆಗಿದ್ದರು, ತಪ್ಪು ಮಾಡೋದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೇ, ತಿದ್ದುಕೊಳ್ಳದೇ ಇದ್ದರೆ – ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪು.
ಆತ್ಮಪರಿಶೀಲನೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಗುತ್ತದೆ
ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ನಾವು ನಮಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಏನು ತಪ್ಪಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಆಲೋಚಿಸೋಕೆ ಶುರುಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಆತ್ಮಪರಿಶೀಲನೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.
ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತವೆ
ಒಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ತಪ್ಪನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಾಗ, ಇತರರು ಅವರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನೂ, ವಿನಯವನ್ನೂ ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಕುಟುಂಬ, ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಗೌರವವನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ.
ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಕಲಿಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ
ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಾಗ ನಾವು ಅದರಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿಯುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಮುಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅದೆರೀತಿ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ಅಹಂಕಾರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ
ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನಮ್ಮ ಒಳಗಿನ ಹಂಬಲವನ್ನೂ, ತಾತ್ವಿಕ ಅಭಿಮಾನವನ್ನೂ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇದು ನಮಗೆ ಸದಾ ಧಾನ್ಯತೆ ಹಾಗೂ ಸತ್ಯ ನಿಷ್ಠೆ ಎಂಬ ಗುಣಗಳನ್ನು ತರಬಲ್ಲದು.
ನಾಯಕತ್ವ ಗುಣ ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ
ಯಾರಾದರೂ ತಮ್ಮ ತಪ್ಪನ್ನು ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ, ಅವರು ನಂಬಿಕೆಗೆ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ ಅರ್ಹನಾದ ನಾಯಕನಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹವರು ಇತರ ಜನರಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಮಾಚುವುದು ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯನ್ನೇ ಕೆಡಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಅವುಗಳಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿತು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುವುದು ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಸಂಕೇತ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಅದರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ನವೀಕೃತ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಮುಂದುವರಿಯುವುದು ಮುಖ್ಯ.
