ಹಿಂದು ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ವಿವಿಧ ಪುಷ್ಪ, ಪತ್ರಗಳು ಅರ್ಪಣೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ತುಳಸಿ ಎಲೆಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಿಯವಾದರೆ, ಶಿವನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತುಳಸಿಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುವುದು ನಿಷಿದ್ಧವಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ. ಇದರ ಹಿಂದೆ ಪೌರಾಣಿಕ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಕೂಡ ಇದೆ.
ತುಳಸಿ ದೇವಿಯ ಶಾಪ
ಪೌರಾಣಿಕ ಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ವೃಂದ (ತುಳಸಿ ದೇವಿ)ಯು, ಜಲಂಧರ ಎಂಬ ಅಸುರರಾಜನ ಪತ್ನಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಜಲಂಧರನ ಶಕ್ತಿಯ ಹಿಂದೆ ಅವಳ ನಿಷ್ಠೆ ಮತ್ತು ಪತಿವೃತೆಯ ಪಾವಿತ್ರ್ಯವಿತ್ತು. ಬ್ರಹ್ಮದೇವನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಜಲಂಧರನು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿಯಾದನು. ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಈ ಅಸುರನನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಲು ವಿಷ್ಣುವು ಜಲಂಧರನ ವೇಷ ಧರಿಸಿ, ವೃಂದಳನ್ನು ಅವನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ಅದು ಅವಳ ಸದ್ಗುಣವನ್ನು ಮುರಿದು ಜಲಂಧರನನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಿತು. ಈ ಕುತಂತ್ರದ ಯೋಜನೆಯು ಶಿವನಿಗೆ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ, ವೃಂದ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಶಿಲೆಯಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಶಪಿಸಿದಳು. ಇದನ್ನು ಸಾಲಿಗ್ರಾಮ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ವೃಂದ ಪವಿತ್ರ ತುಳಸಿಯಾಗಿ ಮರುಜನ್ಮ ಪಡೆಯುತ್ತಾಳೆ. ವೃಂದಾಳ ರೂಪಾಂತರವು ಒಂದು ಷರತ್ತಿನೊಂದಿಗೆ ಬಂದಿತು. ತನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು ಕೊಂದ ಶಿವನೊಂದಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದಳು. ಈ ನಿರಾಕರಣೆಯು ತುಳಸಿ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಶಿವನಿಗೆ ಏಕೆ ಅರ್ಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.
ಶಿವಪೂಜೆಗೆ ಏನು ಅರ್ಪಿಸಬಹುದು?
ಶಿವನಿಗೆ ಬಹುಮಾನ್ಯವಾದ ಅರ್ಪಣೆಗಳೆಂದರೆ ಬಿಲ್ವಪತ್ರ (ಬೆಲದ ಎಲೆ), ಅಕ್ಕಿ, ಹಾಲು, ತುಪ್ಪ, ಎಳನೀರು ಮತ್ತು ದೂರ್ವಾ. ಬಿಲ್ವಪತ್ರವು ಶಿವನಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯ ಪುಷ್ಪವೆಂದೇ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಪೌರಾಣಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ತುಳಸಿಯನ್ನು ಶಿವನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇಂದಿಗೂ ಹಲವಾರು ಹಿಂದು ಸಮಾಜಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ನಂಬಿಕೆಗಳು ಸ್ಥಳ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬದಲಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಹ ಮನನದಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಕು.
