ಯೋಗ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತಾಯಂದಿರ ಪಾತ್ರ ಮೂಲಭೂತವೂ ಆಗಿದೆ, ರೂಪಾಂತರಾತ್ಮಕವೂ ಆಗಿದೆ. ಭಾರತೀಯ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿಯು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಗುರು, ಯೋಗದ ಮೂಲ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಮಕ್ಕಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತುವವರು.
ಜಿಜಾಬಾಯಿ ತಮ್ಮ ಪುತ್ರ ಶಿವಾಜಿಗೆ ರಾಮಾಯಣ, ಮಹಾಭಾರತದ ಧಾರ್ಮಿಕ, ಯೋಗಿಕ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಶೂರತೆಯ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿದರು. ಪ್ರಹ್ಲಾದನ ತಾಯಿ ಗರ್ಭಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೇ ದೇವಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆದರು, ಇದು ಪ್ರಹ್ಲಾದನಲ್ಲಿ ಅಚಲ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿತು. ಧ್ರುವನ ತಾಯಿ ಸುನೀತಿ, ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರಿದ ಆಶ್ರಯಮೂರ್ತಿ.
ಸೀತಾ, ಕುಂತಿ ಮತ್ತು ಸತ್ಯಕಾಮ ಜಾಬಾಲನ ತಾಯಿ – ಇವರು ಸತ್ಯ, ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಅಚಲ ಭಕ್ತಿಯ ಯೋಗಮಾತೃಗಳಾಗಿ ತಿಳಿದವರು. ಇವರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕೇವಲ ನೈತಿಕ ಪಾಠವಲ್ಲ, ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಂವೇದನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ವರ್ಗಾಯಿಸಿದವರು.
ಇಂದು “ಒಂದು ಭೂಮಿ, ಒಂದು ಆರೋಗ್ಯ” ಎಂಬ ಯೋಗದ ವಿಶ್ವದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ, ತಾಯಂದಿರ ಭೂಮಿಕೆಯು ಬಹುಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ ಜೀವನ (ಪೃಥ್ವೀ ಸಂವಾದ), ಅಹಿಂಸೆ, ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳ ಮೇಲಾಗುವ ಮಮತೆ (ಸರ್ವಭೂತ ಹಿತ) ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನ ಶುದ್ಧತೆ (ಚಿತ್ತ ಶುದ್ಧಿ) — ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತಾಯಿ ಯೋಗದ ಮೂಲಕ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೆಳೆಸಬಹುದು.
ಮೈತ್ರಿ, ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನದ ಅವಭಾಸಿಯಾಗಿ ತಾಯಂದಿರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯೋಗವನ್ನು ಜೀವನಶೈಲಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿಸಬಹುದು. ತಾಯಿ ಯೋಗವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಜೀವನವೇ ಆಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಅವಳು ಮೌನ ಕ್ರಾಂತಿಯು ಮಾಡುವವರು – ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಪುನಃ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ.
- ಲೇಖಕಿ: ಡಾ. ಅನುಪ್ರೀಥಾ ಅಶೋಕ್ ಶೆಟ್ಟಿ
ಸಹ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕಿ, ಅಲ್ವಾಸ್ ನ್ಯಾಚುರೋಪಥಿ ಮತ್ತು ಯೋಗ ವಿಜ್ಞಾನಗಳ ಮಹಾವಿದ್ಯಾಲಯ, ಮೂಡಬಿದಿರೆ
