ಮೇಘನಾ ಶೆಟ್ಟಿ, ಶಿವಮೊಗ್ಗ
ನೆನಪಿದ್ಯಾ ನಿಮ್ಮ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳು? ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಬರೋಕೂ ತಿಂಗಳ ಮುನ್ನವೇ ಏನೋ ಒಂದು ಸಂಭ್ರಮ. ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರು ಸ್ಪೀಚ್ ಕೊಡ್ತೀರಾ? ಯಾರು ಹಾಡು ಹೇಳ್ತೀರಾ? ಯಾರಿಗೆ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಬರತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಪ್ರಶ್ನೆ ಟೀಚರ್ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದಾಗ ನಾವು ಕಾಣಿಸ್ಕೋಬಾರದು ಅಂತ ಕುತ್ತಿಗೆ ಬಗ್ಗಿಸಿದ್ದು!
ಟೀಚರ್ ಜೊತೆ ಐ ಕಾಂಟಾಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಬಿಟ್ರೇ ನಾವೇ ಸ್ಪೀಚ್‌ಗೆ ಫಿಕ್ಸ್ ಎಂದು ಭಯಬಿದ್ದಿದ್ದು, ಎಲ್ಲೋ ಕೆಲವು ಫಸ್ಟ್ ಬೆಂಚ್ ಮಕ್ಕಳು ಮಾತ್ರ ‘ನಾನು ನಾನು ನಾನು’ ಅಂತ ಕೈ ಎತ್ತಿದ್ದು…
ಸರಿ ಸೆಲೆಕ್ಷನ್ ಏನೋ ಆಗೋಯ್ತು, ಇನ್ನು ಸ್ಪೀಚ್ ತಯಾರಿ, ಹಾಡಿನ ಪ್ರಾಕ್ಟೀಸ್ ಎಂದು ಕ್ಲಾಸ್ ಬಿಟ್ಟು ಸ್ಪೋರ್ಟ್ಸ್ ರೂಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆದಿದ ನೆನಪು ಹಾಗೇ ಇದೆ. ಅಂತೂ ಬಹುದಿನಗಳ ಆಸೆಯ ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದ ದಿನ ಬಂದೇ ಬಿಡ್ತು.
ನಾಳೆ ಸೋಮವಾರ, ಆದ್ರೆ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಹೀಗೆ ಹೋಗಿ ಹಾಗೇ ಮನೆಗೆ ಬಂದುಬಿಡ್ಬೋದು ಅನ್ನೋ ಖುಷಿ. ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಬೇಗ ಮಲಗಿ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು, ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಿಂದ ಒಂದೆರಡು ರೋಸ್ ಕದ್ದುಕೊಂಡು ಇಟ್ಟಿರುತ್ತಿದ್ದೆವು, ಇದನ್ನು ಮುಡಿಯೋಕಲ್ಲ, ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಾಂಧೀಜಿ ಫೋಟೊ ಇಟ್ಟಿರ‍್ತಾರಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕೊಡೋದಕ್ಕೆ.
ಸಾಲಾಗಿ ಕೂರಿಸಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಭಾಷಣ ಆರಂಭಿಸಿದಾಗ ಎಲ್ಲ ಎನರ್ಜಿ ಒಂದೇ ಸಲ ಖಾಲಿ. ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಹುಡುಕುತ್ತಾ, ಪುಟ್ಟ ಕಲ್ಲನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೊಡೆದು ‘ನಾನಲ್ಲಪ್ಪ’ ಅನ್ನೋ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಶನ್ ಕೊಡುತ್ತಾ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡಿದ್ದುಂಟು.
ಕಡೆಗೆ ಮೊದಲ ರೋನಿಂದ ಸ್ವೀಟ್ ಕೊಡ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಂತೆಯೇ ಯಾವ ಸ್ವೀಟ್ ಎಂದು ಬಗ್ಗಿ ಬಗ್ಗಿ ನೋಡಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಕ್ಷಣವೇ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ತಿಂದುಹಾಕಿದ್ದು!
10 ಗಂಟೆಗೆ ಶಾಲೆ ಮುಗಿಸಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಮನೆ ತಲುಪಿದ್ದು…
ಇದೆಲ್ಲಾ ಎಂದೂ ಮಾಸದ ಸುಂದರ ನೆನಪುಗಳು, ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ ಬಿಟ್ಟರೂ ಈ ನೆನಪು ಹೀಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಅವರ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಆಚರಣೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ವಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ. ಈಗಲೂ ಕಾಲ ಮಿಂಚಿಲ್ಲ. ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಾದರೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಇರುವ ಯಾವುದೇ ಶಾಲೆಗೆ ತೆರಳಿ ನಿಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಜೀವಿಸಿ. ಈ ಸಣ್ಣ ಖುಷಿಗಳೇ ಅಲ್ವಾ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಇರಿಸೋದು..
