ಹೊಸದಿಗಂತ ಡಿಜಿಟಲ್‌ ಡೆಸ್ಕ್:
ಯಾವುದೇ ಕಾಯಿಲೆಗೆ ಮದ್ದು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದು ಮಹತ್ವದ ಸಾಧನೆ ಎಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಒಂದು ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸುವ ಕೆಲಸ ಎಂದರೆ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭದ ಮಾತಲ್ಲ. ವೈದ್ಯಕೀಯ ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ ಹಲವಾರು ಭಾರತೀಯರಿದ್ದರೂ 1929 ರಲ್ಲಿ ಯಕೃತ್ತು, ಅಸ್ಥಿಮಜ್ಜೆ ಮತ್ತು ಗುಲ್ಮದಂತಹ ಆಂತರಿಕ ಅಂಗಗಳ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಕಾಯಿಲೆಯಾದ ಕಾಲಾ-ಅಜರ್, ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುವ ಜೀವರಕ್ಷಕ ಔಷಧವಾದ ಯುರಿಯಾ ಸ್ಟಿಬಾಮೈನ್ ಅನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದ ಪ್ರವರ್ತಕ ಡಾ ಉಪೇಂದ್ರನಾಥ್ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯಲೇಬೇಕು.
ಕಾಲಾ-ಅಜರ್ ಮರಳು ನೊಣಗಳ ಮೂಲಕ ಹರಡುತ್ತದೆ ಇದು ನಾಗಾವ್, ಗೋಲ್ಪಾರಾ, ಗಾರೋ ಹಿಲ್ಸ್ ಮತ್ತು ಕಾಮ್ರೂಪ್‌ನಂತಹ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಾದ್ಯಂತ ಸಾವಿರಾರು ಜನರ ಸಾವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಮತ್ತು ಬಿಹಾರಕ್ಕೂ ಹರಡಿತು.
ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತದ ವೈದ್ಯರು ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಸಫಲವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಡಾ.ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಅವರು ಅಸಾಧ್ಯವಾದುದನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸಿದರು. 95% ರಷ್ಟಿದ್ದ ರೋಗದಿಂದ ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು 1925 ರ ವೇಳೆಗೆ 10% ಮತ್ತು 1936 ರ ವೇಳೆಗೆ 7% ಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಿತು.
ಡಾ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಅವರು ಡಿಸೆಂಬರ್ 19, 1873 ರಂದು ಬಿಹಾರದ ಜಮಾಲ್‌ಪುರದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ಅವರ ತಂದೆ ನಿಲ್ಮೋನಿ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಅವರು ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯನ್ ರೈಲ್ವೇಸ್‌ನಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರ ತಾಯಿ ಸೌರಭ್ ಸುಂದರಿ ದೇವಿ ಗೃಹಿಣಿಯಾಗಿದ್ದರು. 1893 ರಲ್ಲಿ ಹೂಗ್ಲಿ ಮೊಹ್ಸಿನ್ ಕಾಲೇಜಿನಿಂದ ಗಣಿತ ಮತ್ತು ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಿಎ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದರು. 1894 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿ ಕಾಲೇಜಿನಿಂದ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದರು.
ಕಲ್ಕತ್ತಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಫ್ ಮೆಡಿಸಿನ್ (MD) ಪದವಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ 1902 ರಲ್ಲಿ ಈ ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದು 1904 ರಲ್ಲಿ ಅವರು ‘ಹೀಮೊಲಿಸಿಸ್’ ಕುರಿತು ಪಿಎಚ್‌ಡಿ ಪಡೆದರು. 1899 ರಲ್ಲಿ, ಅವರು ಪ್ರಾಂತೀಯ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ರೋಗಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಮೆಟೀರಿಯಾ ಮೆಡಿಕಾದ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿ ಸೇರಿದರು. ಅವರು 1901 ರಲ್ಲಿ ದಕ್ಕಾ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. 1919 ರ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ, ಇಂಡಿಯನ್ ರಿಸರ್ಚ್ ಫಂಡ್ ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ ಡಾ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಅವರಿಗೆ ರೋಗದ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಶೋಧನೆ ನಡೆಸಲು ಅನುದಾನವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿತು.
ಕ್ಯಾಂಪ್‌ಬೆಲ್ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸಂಶೋಧನಾ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಸಣ್ಣ, ಸುಸಜ್ಜಿತ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿ ಅಂತಿಮವಾಗಿ 1922 ರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕಂಡರು, ಕಾಲಾ-ಅಜರ್ ವಿರುದ್ಧದ ಔಷಧ ಅನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದು ಅದಕ್ಕೆ ಯೂರಿಯಾ ಸ್ಟಿಬಾಮೈನ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿದರು.
1927 ರಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಸೇವೆಯಿಂದ ನಿವೃತ್ತರಾದ ನಂತರ ಅವರು ಕೋಲ್ಕತ್ತಾದ ಕಾರ್ಮೈಕಲ್ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಉಷ್ಣವಲಯದ ರೋಗಗಳ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿ ಸೇರಿದರು.
ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳು
ಶರೀರವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಕೀಯ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೊಬೆಲ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ ನಾಮನಿರ್ದೇಶಗೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೆ 1921 ರಲ್ಲಿ, ಅವರು ಕಲ್ಕತ್ತಾ ಸ್ಕೂಲ್ ಆಫ್ ಟ್ರಾಪಿಕಲ್ ಮೆಡಿಸಿನ್ ಮತ್ತು ಹೈಜೀನ್ ಅವರ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ‘ಮಿಂಟೋ ಮೆಡಲ್’ ಪಡೆದರು.
1934 ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಅವರಿಗೆ ನೈಟ್‌ಹುಡ್ ಕೂಡ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಬಂಗಾಳದ ಏಷ್ಯಾಟಿಕ್ ಸೊಸೈಟಿಯು ಅವರಿಗೆ ಸರ್ ವಿಲಿಯಂ ಜೋನ್ಸ್ ಪದಕವನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿತು, ಕಲ್ಕತ್ತಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯವು ‘ಗ್ರಿಫಿತ್ ಸ್ಮಾರಕ ಪ್ರಶಸ್ತಿ’ ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿತು.
